Ze zitten tegenover mij en de spanning tussen hun is voelbaar.
Leven in overeenstemming met je innervoice is je verbinden met je wijsheid, je intuïtie, je bron en er vervolgens naar handelen – afgestemd op je omgeving en op wat gebeurt. Hoe doe je dat? En hoe doe je dat in je liefdesrelatie als je trouw zijn aan jezelf, wilt combineren met je partner ook trouw laten zijn aan zichzelf? Soms is dat gemakkelijk, soms een uitdaging. Zo ook voor dit stel dat deelt…
Hij wil een spannend en rijk seksueel leven samen met haar. Genieten van afwisseling en avontuur en nieuwe ervaringen. Hij staat in de basis ook open voor ervaringen met anderen – een trio. Tijdens hun gesprek over seksualiteit brengt hij deze fantasie in – gewoon om eens te onderzoeken hoe zij dit zou vinden. Normaal geniet ze van de gesprekken die ze hebben en staat ze open voor zijn inbreng. Samen fantaseren ze er op los – ze ervaart het als voorpret van de vele mooie, intieme avonturen die ze met elkaar hebben beleefd.
Maar van dit voorstel raakt ze onverwachts in paniek. Ze voelt onrust, weerstand en een drukkend gevoel op haar borst – haar lichaam zet zich vast. Ze reageert fel: ‘Hoezo een trio, kom je te kort dan?’ en verwijt hem dat het ‘Ronduit belachelijk’ is en ‘Dat het voor hem ook nooit genoeg is.’ Ze is woedend en trekt een muur op. Nieuwsgierigheid heeft plaatsgemaakt voor sarcasme en weerstand.
Hij is op zijn beurt geraakt omdat de bereidheid het gesprek te hebben bij haar ontbreekt. Fantaseren betekent niet vertalen naar doen – hij is juist heel verbonden met een gezamenlijk draagvlak.
Eén van de grootste uitdagingen bij heftige emoties is de (bewuste) kanteling van de extern gerichte aandacht en beweging, naar binnen toe. Bij pijn – verdriet – woede – teleurstelling – irritatie hebben we de neiging emoties te projecteren op dat wat triggert. Simpelweg omdat we niet willen voelen wat we voelen. Een trigger is vaak iets wat een ander doet of juist nalaat – in dit geval een fantasie die haar man wenst te bespreken.
Ik vraag ze om te onderzoeken waar de beweging van hun extern gericht is.
Zij is boos op hem omdat hij een ‘belachelijk voorstel doet’. De extern gericht beweging gaat gepaard met sarcasme en weerstand. Het houdt haar weg bij wat er in haar gaande is.
Hij is geraakt door haar ‘niet bereid zijn’ het er samen over te hebben – hij neemt haar dit kwalijk en ervaart het als wantrouwen naar hem. Wat er in hemzelf gaande is blijft onderbelicht.
Vanuit een meditatie laat ik ze allebei contact maken met hun eigen innervoice.
De beweging naar binnen nodigt haar uit om zich te verbinden met de druk op haar borst en het vastzitten van haar lichaam. Daarbij aanwezig te zijn en te accepteren dat ze geraakt is. Zonder het meteen allemaal te willen verklaren. Zonder het te veroordelen – zonder het te willen ‘fixen’. ‘Wat ik hoor raakt me, mijn lijf reageert en ik voel me wankel…’ Ze neemt de tijd. Het kost haar aanvankelijk moeite. Ze voelt weerstand om er bij te blijven. Het niet intern onderzoeken, het extern gericht zijn en uitsluiten van een voorstel, geeft rust om niet te voelen wat ècht gevoeld wil worden en zo spannend en kwetsbaar is.
Toch is ze zich ook bewust van haar verlangen om haar eigen innervoice hierin te ontmoeten. ‘Wat vind ik nu ècht, wat wil zich tonen?’ Ze blijft aanwezig bij haar lichaam en ongemak. Rustig ademend en met bewustzijn. Vertragen en verruimen, vertragen en verruimen… in liefde aanwezig zijn. Dan stromen de tranen over haar wangen. Zijn voorstel raakt haar thema. Haar thema ‘Ben ik wel (goed) genoeg?’ Haar innerdialogue (de interne criticus en dialoog) heeft razendsnel besloten dat als hij er een ander bij wil, hij blijkbaar aan haar niet genoeg heeft. Ze ervaart zo de afwijzing van wie zij is als vrouw, als minnares… Ze blijft aanwezig en haar innervoice laat haar voelen dat ze genoeg is. Goed genoeg, meer dan genoeg. Haar innervoice opent mildheid en compassie. Ze kan zich nu – vanuit haar volwassenheid – verhouden tot het voorstel en realiseert zich dat een oude pijn haar blokkeerde.
Ze geeft aan dat ze het voorstel spannend vindt en niet weet of ze hiervoor open staat. Ze waardeert zijn openheid. De tijd gaat haar brengen bij een ja of een nee.
De beweging naar binnen nodigt hem uit om zich te verbinden met het geraakt zijn. Het ‘kwalijk nemen’ voelt hij in zijn gespannen kaken. Hij ‘bijt als het ware zijn tong af’… (extern gericht). Ruimte en tijd brengen hem bij meer ontspanning. Zijn aandacht zakt naar zijn adem, basis, buik, geslachtsorganen. Hij voelt zijn focus – genieten van een spannend en rijk seksueel leven samen met haar. Hij weet wat ze samen hebben, wat voor hem belangrijk is en wat hij nastreeft. Het in- en uitsluiten van een fantasie is voor hem ondergeschikt aan het insluiten van zijn liefde voor zichzelf, voor haar en hun samenzijn. Hij voelt zijn vertrouwen, stabiliteit en rust. Hij ervaart zijn eigen oordeelloosheid ten aanzien van de seksualiteit. Deze verbinding opent ruimte om haar kwetsbaarheid te horen en daarbij aanwezig te zijn.
De spanning is uit de lucht – dat wat gezien, gevoeld en gehoord wilde worden heeft ruimte gekregen. De fantasie kan besproken worden zonder de onderliggende lading gestuwd door pijn.
Een trigger BUITEN jou raakt iets IN jou – het opent een stuk en nodigt, met de emoties, uit om in mildheid – liefde en met geduld te onderzoeken wat gezien wil worden en wil helen. Om je op een diepere laag tot dat wat is te verhouden. We zijn zo gewend ‘meteen’ n antwoord te hebben – de innervoice heeft wat meer tijd nodig – en bereidheid. Bereidheid om te zakken in het niet weten, vol overgave en te vertrouwen dat het goed is en goed komt.