De afgelopen jaren heb ik veel klanten begeleid rondom dit thema en elk thema spiegelt natuurlijk ook altijd mijn eigen levenspad.

Want hoe zit het met schuld en onschuld en waarom is dit zo relevant?

Je handen wassen in onschuld bevrijd je van het nemen van jouw verantwoordelijkheid. Het stelt je ruimschoots in de gelegenheid er te zijn voor anderen, zonder in je eigen spiegel te kijken, zonder ècht te kijken. Want niemand leeft zonder schuld. Ook jij niet. Durf je het aan te kijken en je ermee te verbinden?

Of ben je vooral  een luisterend oor voor anderen, met begrip, meedenken en het vormen van een mening. Buiten jezelf, lekker veilig. Genietend van de waardering die je krijgt omdat iemand die zich rot voelt, behoefte heeft aan een luisterend oor en dat vindt dat bij jou.

Thuis zijn bij jezelf betekent staan in je eigen heelheid. In de polariteiten van je zijn. Staan in je onschuld en staan in je schuld. Niet alleen luisteren naar, maar ook delen. Niet alleen stevig, maar ook wankel. Niet alleen lachen maar ook huilen. Niet alleen weten maar vooral geen idee hebben, zoeken, vertrouwen, verdwalen en overgave aan het leven.

Als moeder weet ik dat onze scheiding doorwerkt naar onze kinderen. Elke dag. Zij hebben niet gevraagd om kinderen van gescheiden ouders te zijn en ik zie, hoor en voel dat. Dat is een van mijn schulden waar ik mee leef. Ik draag dat. De ene keer meer voelbaar in mijn hart dan de andere keer.

Door me te verbinden met mijn schuld, te voelen dat het aan mij is om dat te dragen, kan ik volledig zijn bij wat zij in hun uitdaging nodig hebben. Wil ik weg bewegen van mijn aandeel en verantwoordelijkheid dan beland ik in compensatie of stresspatronen: vechten-vluchten-bevriezen of pleasen. Zodat IK me beter voel. Daar zijn zij niet bij gebaat.

Als iemand niet in zijn of haar schuld staat, draagt een ander in het systeem de last. Net als mijn compensatie of stresspatronen, zie je ook bij kinderen deze patronen opstaan als een ouder niet de eigen last draagt. Kinderen komen in verzet, introversie of belanden in pleasen om de ouder maar te ontlasten. Een onmogelijk en uitputtende taak.

Ik wens dat we allemaal de bereidheid vinden om ons te verbinden met onze eigen schuld en onschuld. Door dit te doen en anderen ruimte te geven hetzelfde te doen – bevrijden we het systeem en kan de liefde vrij uit stromen –

live your innervoice.